متولد ۱ دی ماه ۱۳۰۸ – فارغ التحصیل از هنرستان تاتر؛ و زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه تهران و مبانی تاتر از دانشکدهٔ علوم اجتماعی – آواز را نزد خانم ئولین باغچهبان و تئوری موسیقی را نزد سیروس شهردار و فریدون فرزانه اساتید هنرستان عالی موسیقی _فراگرفت و شیوهٔ آواز خودرا متأثر از بافت و غنای زخمه ای اساتیدی چون حسین اصلانی، ناصر حسینی و محمد سریر می‌داند.دههٔ بیست، دوران آغاز نوعی تفکر در شعر و موسیقی آوازی دز میان مردم ایران، به ویژه نسل جوان بود که بخشی را می‌توان متأثر از نشر و پخش وسیع تر موسیقی علمی و آثار فولکلور کشورهای مختلف جهان از طریق رادیو و صفحات گرامافون دانست.«محمد نوری» در همین سالها _سنین نوجوانی_ با خواندن اشعار نوینی که بر روی نغمه‌های روز مغرب زمین و برخی قطعات کلاسیکِ آوازی سروده شده بود، کار خواندگی را آغاز کرد. او طی سالهای بعد با تکیه به تحصیلات هنرستانی و دانشگاهی خود توانست هویت مستقلی به این اندیشه و گرایش ببخشد و با اجرای آثار اساتیدی که قبلا ذکر آنها رفت، فضای متفکر انه‌ای به گونهءآوازی خویش بخشید. آوازهای این استاد طی پنج دهه در میان سه نسل، شان و اعتبار ویژه‌ای کسب نموده‌است.این هنرمند در حاشیهٔ سالهای پرتلاش، با اجرای بیش از سیصد قطعهٔ ‘آوازی، تقریر و ترجمهٔ مقالات و سرودن اشعاری از ترانه‌های ماندگار، بیش از پیش خودرا در دل مردم این مرزو بوم جا کرد.او اخیرا چند اجرا به نفع بیماران خاص داشت. صدای او برای نسل گذشته یاد آور لحظه‌های خوب و مهربانیهای سرشار و برای نسل امروز، آفرینندهء شیرین ترین خاطرات است. وی ترانه‌های میهنی زیادی اجرا کرده‌است.